การออกแบบที่ยั่งยืนในการออกแบบอุตสาหกรรม

การพัฒนาที่ยั่งยืนได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง ทำให้นักออกแบบกระตือรือร้นแสวงหาแนวคิดและแบบจำลองการออกแบบใหม่ๆ เพื่อปรับให้เข้ากับการพัฒนาที่ยั่งยืนแนวคิดการออกแบบที่สอดคล้องกับการพัฒนาที่ยั่งยืนคือการออกแบบผลิตภัณฑ์ บริการ หรือระบบที่ตอบสนองความต้องการของคนร่วมสมัย และรับประกันการพัฒนาที่ยั่งยืนของคนรุ่นอนาคตบนสมมติฐานของการอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนระหว่างผู้คนและสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติในการวิจัยที่มีอยู่ การออกแบบส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการสร้างวิถีชีวิตที่ยั่งยืน การสร้างชุมชนที่ยั่งยืน การพัฒนาพลังงานที่ยั่งยืนและเทคโนโลยีทางวิศวกรรม

ศาสตราจารย์ Ezio manzini แห่งสถาบันการออกแบบแห่งมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมิลาน ให้คำจำกัดความของการออกแบบที่ยั่งยืนว่า "การออกแบบที่ยั่งยืนเป็นกิจกรรมการออกแบบเชิงกลยุทธ์เพื่อจัดทำเอกสารและพัฒนาโซลูชันที่ยั่งยืน... สำหรับวงจรการผลิตและการบริโภคทั้งหมด การบูรณาการและการวางแผนผลิตภัณฑ์และบริการอย่างเป็นระบบ ใช้เพื่อทดแทนผลิตภัณฑ์วัสดุด้วยสาธารณูปโภคและบริการ"คำจำกัดความของการออกแบบที่ยั่งยืนของศาสตราจารย์ Manzini นั้นเป็นอุดมคติ โดยมีอคติต่อการออกแบบที่ไม่เป็นรูปธรรมการออกแบบที่ไม่เป็นรูปธรรมตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าสังคมสารสนเทศคือสังคมที่ให้บริการและผลิตภัณฑ์ที่ไม่ใช่วัตถุใช้แนวคิด "ไม่ใช่วัสดุ" เพื่ออธิบายแนวโน้มทั่วไปของการพัฒนาการออกแบบในอนาคต กล่าวคือ ตั้งแต่การออกแบบวัสดุไปจนถึงการออกแบบที่ไม่ใช่วัสดุ ตั้งแต่การออกแบบผลิตภัณฑ์ไปจนถึงการออกแบบบริการ จากการครอบครองผลิตภัณฑ์ไปจนถึงบริการที่ใช้ร่วมกันการไม่วัตถุนิยมไม่ยึดติดกับเทคโนโลยีและวัสดุที่เฉพาะเจาะจง แต่วางแผนชีวิตมนุษย์และรูปแบบการบริโภคใหม่ เข้าใจผลิตภัณฑ์และบริการในระดับที่สูงขึ้น ก้าวข้ามบทบาทของการออกแบบแบบดั้งเดิม ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง "คนและสิ่งที่ไม่ใช่วัตถุ" และมุ่งมั่น เพื่อให้มั่นใจในคุณภาพชีวิตและบรรลุการพัฒนาที่ยั่งยืนโดยใช้ทรัพยากรและผลผลิตวัสดุน้อยลงแน่นอนว่าสังคมมนุษย์และแม้กระทั่งสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของวัสดุกิจกรรมในชีวิตมนุษย์ การอยู่รอด และการพัฒนาไม่สามารถแยกออกจากสาระสำคัญทางวัตถุได้ผู้ให้บริการของการพัฒนาที่ยั่งยืนก็เป็นวัสดุเช่นกัน และการออกแบบที่ยั่งยืนไม่สามารถแยกออกจากสาระสำคัญที่เป็นวัสดุได้อย่างสมบูรณ์

กล่าวโดยสรุป การออกแบบที่ยั่งยืนเป็นกิจกรรมการออกแบบเชิงกลยุทธ์เพื่อจัดทำเอกสารและพัฒนาแนวทางแก้ไขปัญหาที่ยั่งยืนโดยคำนึงถึงประเด็นทางเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม คุณธรรม และสังคมอย่างสมดุล ชี้แนะและตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคด้วยการออกแบบที่คิดใหม่ และรักษาความพึงพอใจในความต้องการอย่างต่อเนื่องแนวคิดเรื่องความยั่งยืนไม่เพียงแต่รวมถึงความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงความยั่งยืนของสังคมและวัฒนธรรมด้วย

หลังจากการออกแบบที่ยั่งยืน แนวคิดของการออกแบบคาร์บอนต่ำก็ได้เกิดขึ้นการออกแบบที่เรียกว่าคาร์บอนต่ำมีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนของมนุษย์และลดผลการทำลายล้างจากภาวะเรือนกระจกการออกแบบคาร์บอนต่ำแบ่งได้เป็น 2 ประเภท ประเภทแรกคือการวางแผนไลฟ์สไตล์ของผู้คนใหม่ ปรับปรุงความตระหนักรู้ด้านสิ่งแวดล้อมของผู้คน และลดการบริโภคคาร์บอนด้วยการออกแบบโหมดพฤติกรรมชีวิตประจำวันใหม่โดยไม่ลดมาตรฐานการครองชีพอีกประการหนึ่งคือการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีอนุรักษ์พลังงานและลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกหรือการพัฒนาแหล่งพลังงานใหม่และทางเลือกสามารถคาดการณ์ได้ว่าการออกแบบคาร์บอนต่ำจะกลายเป็นประเด็นสำคัญของการออกแบบอุตสาหกรรมในอนาคต